Kholi Sisonke: 'Instemming zou niet illegaal moeten zijn'

We hebben steun nodig. We hebben steun nodig in ons alledaagse leven, bijvoorbeeld wanneer je geen zout meer hebt en wat van je buren moet lenen. Of als je auto midden op de weg ermee ophoudt en een mede-automobilist je helpt hem weer aan de praat te krijgen. 

Op dezelfde manier hebben we steun nodig om te bestaan. We hebben steun nodig om te strijden. We hebben steun nodig om onze rechten te krijgen.

Mijn naam is Kholi Buthelezi, medeoprichter van en Nationaal Coördinator voor Sisonke - wat saamhorigheid betekent - een organisatie door sekswerkers voor sekswerkers, gestart in 2002 en opgericht in 2003 om de zaken van mishandeling tegen sekswerkers aan te pakken en in te spelen op andere zaken waar ze mee geconfronteerd werden en nog steeds worden met het doel hun levensomstandigheden te verbeteren. Dit werk is mijn leven. Het is mijn dagelijkse strijd totdat we gelijkheid bereiken en niet meer zo slecht behandeld worden.

Voordat ik verder ga met mijn verzoek om steun, wil ik je vertellen waarom het zo belangrijk is. In Zuid-Afrika, een land waar het gebruik van marihuana gelegaliseerd is en abortussen legaal gemaakt zijn, wat allemaal geweldig grote stappen zijn op het pad naar vrijheid voor zwarte mensen en voor iedereen in het algemeen, bevinden sekswerkers zich nog steeds op het pad naar decriminalisatie. 

Hier is het illegaal om deel te nemen aan sekswerk, of je nu de klant of de aanbieder bent en ook om te leven van de inkomsten van sekswerk. Dit komt voort uit een koloniale wet die in 1957 is ingevoerd en daarna verder aangepast om ook het faciliteren van sekswerk illegaal te maken. Zelfs als je iemand kent die een sekswerker is en dat niet aangeeft bij de politie is dat een misdrijf!

Nu is het makkelijk om dit alles vanuit één punt te bekijken, waarin alleen de sekswerker eronder lijdt, maar we vergeten dat wetten als deze ook de gezinnen van de sekswerker in gevaar brengen want als er geen inkomsten zijn wordt het betalen van huur, kopen van voedsel en betalen van schoolgeld onmogelijk.

 

Sekswerk criminaliseren maakt het moeilijker voor de werkers om zich te beschermen tegen geweld door de politie die hen arresteert en hoge steekpenningen vraagt of die ze dwingt seks met hen te hebben in ruil voor hun vrijheid, geweld van klanten die van hun diensten gebruik willen maken zonder ervoor te betalen of de sekswerker in gevaar brengen om een ziekte op te lopen of een ongewenste zwangerschap door te weigeren een condoom te gebruiken, of stealthing, een handeling waarbij het condoom tijdens de seks wordt afgedaan zonder dat de andere persoon dat weet of daarmee instemt en in het algemeen van een maatschappij die graag op valse hoge morele waarden staat. De sekswerkers kunnen hier geen aangifte van doen omdat hun werk al gecriminaliseerd is. Hoe kan ik, een illegale werker, aangifte doen van geweld tegen mij terwijl ik bezig was met dit illegale werk?

Deze criminalisatie versnelt ook de gevallen van criminele activiteiten, huiselijk geweld, drugsgebruik en -misbruik, verkrachting, misbruik van minderjarigen, corruptie, toename van het armoede niveau, het onvermogen om goede werker/arbeidskracht rechten te hebben, overtredingen van mensenrechten. Het verhoogt ook de verspreiding van HIV/AIDS en maakt het moeilijker voor sekswerkers om rechtsbijstand te krijgen. In het algemeen creëert het een onveilige omgeving voor iedereen om in te leven en niet alleen voor de sekswerkers die zo hevig gediscrimineerd worden.

Ik kan al deze punten verder toelichten en je laten zien hoe al deze dingen met elkaar verbonden zijn en een groot web vormen dat ons allemaal raakt. Ook omdat dit iets is waar ik gepassioneerd over ben en omdat ik niet langer iedereen wil zien lijden voor het bedrijven van seks met een andere volwassene met wederzijds goedvinden om daarmee een eerlijk inkomen te verdienen en niet iedereens leven ontwrichten.

Ja, jullie. Feministische organisatie. En ja, jullie, vakbewegingen. En ja, alweer, jullie, elke andere organisatie die kan komen en onze handen vast kan houden. We hebben jullie nodig. En jullie hebben ons al eerder gesteund, jullie hebben ons op zoveel manieren geholpen en nu zijn we zo dicht bij ons doel. Zo dicht bij het verkrijgen van onze basis mensenrechten. Dus, zullen we?

Als ik zeg dat het aantal gevallen van huiselijk en seksueel geweld toeneemt als gevolg van de criminalisering, kan ik het je beter laten zien door je te vertellen hoe zwaar de COVID-19 pandemie de sekswerkers in Zuid-Afrika heeft getroffen. Er was bijna helemaal geen werk voor ons, door de lockdown, de avondklok en de instortende economie. Dus nu zaten sekswerkers gedwongen binnenshuis met gewelddadige partners die hen pijn deden gewoon vanwege het feit dat ze geen inkomsten meer inbrachten.

Er waren migrerende sekswerkers die gearresteerd werden omdat ze te lang in het land verbleven, of andere immigratiewetten overtraden en daarvoor lastiggevallen werden door de politie.

Als sekswerkers worden gearresteerd, houdt de politie geen rekening met hun veiligheid en gooit ze in cellen samen met mannen, waar de kans om verkracht of seksueel lastiggevallen te worden erg hoog is.

Er zijn geen ontwenningsklinieken waar sekswerkers naartoe kunnen als ze van hun drugsverslaving af willen. Ze hebben geen toegang tot basisgezondheidszorg om getest te worden op soa's, PEP medicatie te ontvangen of hiv-remmers, voor counseling of om ongewenste zwangerschappen af te breken. 

Ondanks het feit dat de grondwet van Zuid-Afrika een van de meest allesomvattende en inclusieve ter wereld is, en verklaart dat de Staat niemand mag discrimineren op basis van geslacht, seksuele geaardheid of beroep, concluderen we dat sekswerkers door deze wet niet beschermd worden omdat sekswerk gezien wordt als crimineel werk. Als de staat ons werk erkende als legaal beroep, zouden we niet de zaken zien waar bordeelhouders sekswerkers uitbuiten door ze voor een minimaal loon te veel te laten werken, zoals nu. En ze zonder enige geldige reden ontslaan. Deze sekswerkers kunnen nergens heen aangezien er geen arbeidsrechten zijn die hen beschermen.

En nu komen we bij de kwestie die ervoor zorgt dat ik meer participatie van andere organisaties vraag.

Het is geen mensensmokkel, het is geen uitbuiting, sekswerkers werden er niet toe gedwongen na mishandeld te zijn. 

Sekswerkers kunnen kiezen voor dit beroep, zonder enige dwang, chantage of andere redenen die de maatschappij op ons wil schuiven om ons te ontmenselijken. Phelister Abdallah uit Kenia heeft hier uitgebreid over gesproken. Bekijk sekswerkers niet als een project van medelijden of hang geen verhalen aan ze op om het sensationeler te maken. Sekswerk kan een keuze zijn.

Als we het over mensensmokkel hebben, linken we het automatisch aan sekswerk. Wat op zichzelf een enorm probleem is. 

Mensensmokkel betekent het uitoefenen van dwang, mishandeling of chantage om iemand van de ene regio naar de andere te verplaatsen, om ze iets te laten doen wat ze niet willen doen. 

Sekswerk is wanneer instemmende volwassenen seksuele diensten uitwisselen in ruil voor financiële vergoeding.

Deze lijn schijnt voor veel mensen vervaagd te zijn en anti-mensensmokkel bewegingen hebben het de sekswerkersindustrie erg moeilijk gemaakt, in tegenstelling tot India waar deze bewegingen sekswerkers juist een hand reiken om ze te helpen bij het oplossen van een mensensmokkelzaak. Zeker wanneer het minderjarigen betreft want we veroordelen allemaal elke vorm van misbruik jegens kinderen, vooral omdat veel van ons zelf ouders zijn. 

Sommige feministische organisaties hebben dit in de hand gewerkt door vast te houden aan het eerdergenoemde negatieve idee dat sekswerkers dit werk niet vrijwillig doen. En deze mentaliteit van de verlosser moet stoppen.

Wat we willen is dat deze vrouwen ons, hun mede-vrouwen, steunen. Wat we willen is betrokken worden bij gesprekken over onze rechten, we willen uitgenodigd worden op deze plekken en onze stem laten horen. We willen niet vertegenwoordigd worden door iemand die onze geleefde ervaringen niet kent. De machthebbers moeten naar onze behoeften luisteren en de enige manier waarop dat kan, is als ze deze rechtstreeks van ons horen.

We willen gerespecteerd worden.

We willen in staat zijn juridische hulp en gezondheidsdiensten te krijgen net als iedere andere burger.

We willen veiligere werkomgevingen voor onszelf.

We willen niet langer een van de statistieken zijn in rapportages over HIV/AIDS.

En we willen onze basis mensenrechten krijgen, zoals we die al hadden moeten hebben.

Wil je met ons meegaan op deze reis? Aan boord stappen en ons onvoorwaardelijk steunen? Ons opnemen in plekken, gesprekken en organisaties?

Wil je ons helpen strijden?